Bosman in Toulouse

Dit jaar was er geen enkele twijfel mogelijk. Het klassieke half 3 to half 6 verjaardagsfeestje zou vervangen moeten worden door een echt slaapfeestje. Alle vriendinnen hadden (natuurlijk) erg enthousiast gereageerd en wij hadden voor de zekerheid eerst maar even alle ouders van te voren gepeild, die echter allen hun (ons aanmoedigend aankijkend) 'akkoord' gaven.



Met luchtbedden, slaapzakken en kussens kwamen ze allemaal vol enthousiasme om een uur of 4 aan. Het weer werkte goed mee zodat er gezwommen kon worden en allerlei spelletjes waar ze allemaal goed moe van zouden worden (hoopten we). Het avondeten was een gourmet (waar tot hun verbazing ook andere dingen als kaas op kon) en de kwebbelende dames hadden het allemaal enorm naar hun zin. Afsluiter was een heuse disco met disco-glitter-bol en disco-knipper-lichtjes.


Met een grote grijns op het gezicht verdwenen ze om een uur of half elf naar boven waar ze +- een uur later allemaal op een rijtje lagen en plechtig beloofden allemaal lief te gaan slapen. Om twee uur leek dat dan ook eindelijk gebeurd te zijn en al om half acht schrokken we weer wakker van de acht kakelende, haarkammende en douchende dames die zonder een spoor van vermoeidheid weer verder gingen waar ze gebleven waren.

Tijdens het ontbijt ging er een verbazende hoeveelheid croissants, pains-au-chocolat en stokbrood doorheen die rijkelijk bestrooid werden met de gekleurde hagel die veel verwondering wekte. Om elf uur kwamen de ouders hun kroost weer ophalen en drie telefoontjes en twee extra bezoekjes later had ook iedereen weer zijn eigen spullen terug.

Zaterdagmorgen ging Paul met Kevin naar de basketbalwedstrijd, en toen hij terugkwam ... kon hij zo de auto instappen. Waarheen ? Daar mocht hij naar raden !

Het werd Rocamadour, een stadje mooi tegen een rotswand aangebouwd. We hadden een superhotel met een terras dat uitkeek op het stadje.

's Middags door Rocamadour gewandeld. 's Avonds mocht Paul zijn kado's openmaken natuurlijk tijdens een romantsch diner op het terrasje met het mooie uitzicht (we kennen elkaar vandaag 18 jaar, dus dat mocht ook wel !).

De volgende dag op naar de gouffre de Padirac, die indrukwekkend was ! We zaten 120 meter onder de grond, een hele mooie grot waarin we gewandeld en gevaren hebben.

Via Cahors naar huis gereden, ook een mooie stad, vanaf de Mont Cyr nog een mooi uitzicht op Cahors gehad en toen naar huis om af te koelen en een van Paul's kado's in te wijden !!

Zomaar een woensdagmiddag: Kevin heeft Tom op bezoek en Anouk repeteert voor het free podium met Marine en Claire.

Donderdags komen na school altijd Adeline en Myriam mee omdat ze een uur later alweer naar het koor moeten om te oefenen. Vandaag is Victoria van de overburen er ook bij. Zoals je ziet, is het zwembad nog te koud om erin te gaan, maar het eerste trappetje is heerlijk verfrissend, Kevin zat op een gegeven moment tot en met zijn onderbroek in het water ... op het eerste trappetje, zoals afgesproken grrrr !



Het kinderkoor van Leguevin was gevraagd een feestavond van de muziekschool op te luisteren. Daar moest een eetafspraak bij de 'Pouletjes' voor worden afgezegd ! In de kerk van Leguevin werd het ditmaal gehouden ! Er was ook een occitaans koor: oudere mensen in klederdracht die onverstaanbaar (occitaans dus) zongen en daar maar niet mee wilden ophouden ;-(

Op terugreis van de Alpen bleken er aan de Mediterranee kust zomerse temperaturen te zijn en stopten we dus even voor een panini, een bikini en een dip/teen in de zee. Toulouse zou maar 18 graden zijn dus er was geen enkele reden om ons te haasten. Toch kon het niet veel absurder; in de auto lagen de skies en wij zaten in zwembroek op het strand. Lang leve de global warming ?!

Woensdags een appartementje geboekt, vrijdagsmiddags weg: op naar les Coches, een lagergelegen dorpje in La Plagne.
Zaterdags voor 12 uur kwamen we aan: onze hospita had erg veel spraakwater en een absoluut aan te raden appartement: 2 slaapkamers, ruim, licht .... Heerlijk !!

's Middags meteen maar gaan skien, het was warm !! En omdat je toch hoog kon gaan in la Plagne viel de 'soepsneeuw' ook wel mee.

Dat werd dus een week heerlijk skien: iedere dag een strakblauwe lucht met af en toe een wolkje hier of daar. Weinig mensen op de pistes. We picknickten tussen de middag (met of zonder een sneeuwballengevecht als toetje) en de apres-ski was op een terrasje in de korte broek !! 's Avonds ging de open haard aan (toch te leuk om uit te laten) en het raam open zodat het niet te warm zou worden binnen !

Het dagje snowboarden moest er eindelijk eens van komen: na een dagje proberen en een uur priveles, kwamen we toch in 2.5 uur een blauwe piste af ;-) en een spierpijn de volgende dag !!!

Wat later naar bed, wat langer slapen (behalve voor papa dan ;-( ), nieuwe kleren kopen, vriendjes uitnodigen (Luc, Theo, Yohan, Paul, Audrey), minigolven, Anouk deed een dansstage (4 middagen van 14 tot 17 uur balletten), naar het zwembad met ieder een vriendje ... afgesloten door een mooie voorstelling van Anouk, zie hier:



En toen, zoef, op naar de Alpen, waar we sinds 2 dagen voor vertrek een appartementje geboekt hadden.

Van onze jongste verslaggever.










Deze week, 3 april 2007, brachten de fransen het wereld-snelheids-record voor treinen op 574,8 km/uur. Dat zag er zo uit.



Door de jaren hebben de fransen diverse keren met hun TGVs het record verbeterd. Voor een overzicht zie hier.

In 1955 zag dat er trouwens zo uit !