Bosman in Toulouse

Voor de vijfde (en vast niet de laatste) keer alweer bezoek uit Brielle. Hiervoor stonden de kinderen erop om de auto van binnen te wassen (!), zodat het bezoek en hun cadeaus goed ontvangen konden worden.

Voor Ben was het dit keer ook nog eens zijn verjaardag zodat het een groot feest werd met als hoogtepunt een bezoek aan Airbus A380 en Concorde.

En niet alleen vanwege het slechte weer werd er veel gespeeld dit weekend. Computerbowlen, 'Wat ben ik' (Kevin = een worstje, Anouk = spinazie, Oma = hamburger) en na vijf maanden sparen Slam Basket voor Kevin.

bij het plotselinge en volkomen onverwachte overlijden van de schoonvader van mijn broer ....

Tijdens het wandelen zakte hij vanmorgen zomaar in elkaar, 65 jaar ... dan woon je toch erg ver weg van je familie in Nederland ...

Door omstandigheden eens een keertje zonder vrienden en vriendjes op skivakantie.
Anouk en Kevin hadden al lang gezeurd om niet op skiles te hoeven en we hadden ze het voordeel van de twijfel gegeven (eigenlijk hadden we afgesproken dat ze tot en met de derde ster les zouden volgen, er mist dus nog een sterretje !). Anouk heeft een grote sprong voorwaarts gemaakt de laatste maanden, is niet meer bang op gladde stukken, skiet harder en beter parallel.
Ons kwam het ook wel goed uit, want wat is leuker wanneer je in zo'n groot skigebied zit, dan lange dagtochten te maken !!! Eens iets anders dan om 12 uur terug te moeten zijn om de kinderen van de les te halen.

En het bleek superrelaxed op deze manier. De eerste dagen was het niet zo'n mooi weer (mist / regen / sneeuw / weinig zicht) dus stonden we wat later op de piste. Lunchen om 13:30 wanneer de meesten al klaar zijn met eten, beviel ook erg goed ! We waren heel flexibel in wat we wanneer gingen doen, heerlijk !

4 supermooie dagen gehad waarop we heel paradiski onveilig gemaakt hebben: de aiguille rouge met de zwarte piste naar Villaroger (Edward, we moesten vaak aan je moeder denken !!), de Varet, de grand col, het enige wat we niet konden doen was de glacier de Bellecôte, want die is maar 1 dag open geweest en toen kwamen we daar te laat aan.

Blauwe, rode of zwarte pistes, voor de kinderen maakt het niet meer uit: op een gegeven moment stonden we bovenaan een zwarte boekel-piste en voordat ik goed en wel begonnen was, hoorde ik de kinderen al schreeuwen: 'Eh mama en papa, komen jullie nog ? Wij zijn al lang beneden !' Komt vast door hun kortere, wendbare skietjes, nietwaar ?

Ook Paul's knie hield het erg goed. Paul vindt dat hij wat 'stijver' skiet en hij is banger om te vallen.

Aan het einde van de vakantie hebben we ze dus een erekrans en een beker gegeven (bij gebrek aan een derde ster). Kevin is kampioen spongetjes maken en Anouk is kampioen hors-piste.
En we hebben ze verboden ooit nog skilessen te nemen .....

(Paul is nog bezig een filmpje te monteren over deze vakantie)

En omdat het tijdens de kerstvakantie mislukt was, een hernieuwde poging om het nieuwe neefje te gaan bewonderen. Mama dus met de 'miles' naar Nederland en de rest van het gezin driftig uitzwaaien (goed kijken), Happy Feet in de bios gaan kijken, afgesloten met een uiterst verantwoorde uit-eten-actie. Mama kon er gerust op zijn dat alles goed ging ;-)

En dus ging mama lekker wijn drinken en bijkletsen bij oma en opa zondagavond, om maandagmorgen om half negen bij Natasja op de stoep te staan: genoten van die (b)engeltjes van Natasja en Rob. Isa en vooral Milou houden hun kwek geen seconde stil, kunnen alle liedjes van de hele wereld zingen en willen foto's zien een seconde nadat ze gemaakt zijn. Natasja orchestreert daarbij het geheel volkomen harmonieus. Heerlijk om dit allemaal een dagje mee te kunnen maken.