Bosman in Toulouse

Nou viel carnaval best laat dit jaar, maar tot onze grote verwondering wachten ze in Zuid-Frankrijk nog een paar weken om niet door vakanties of slecht weer gehinderd te worden. En zo werd het 25 maart en ging iedereen in zomerkleren onder een stralende zon (zelfs Spiderman had zijn zonnebriel op) en 26 graden carnaval vieren.

Met veel confetti, enthousiaste kinderen en lokale drumband met onvermijdelijke majorettes maakte de carnavals-stoet een relaxte optocht door het dorp.



Op het dorpsplein aangekomen werd er onder aanvoering van Monsieur Carnaval (en onder luid tromgeroffel en veel blaasherrie) de best verkleed persoon uitgekozen.

’s Avonds hadden we onze eerste barbecue van het jaar. La vie est belle en France.

Groot dilemma dit jaar! Marianne haar verjaardagsfeest moest een nieuwe formule vinden. De (thuis-)vriendengroep is druk bezig de bezoekjes voor de zomervakantie te plannen en in het dorp kennen we eigenlijk alleen nog maar een aantal moeders van school- en sportactiveiten wat beter. Geïnspireerd door Marianne Boerrigter’s eindeloze reeks thema-avonden werd er een ‘Michelin sterren-avond’ bedacht. Iedereen maakt zijn favoriete kookrecept en via een gezamenlijke proefavond zou de winnares uitgekozen worden.

Twintig uitnodigingen gingen de deur uit en tot onze grote verbazing (en ook wel opluchting) reageerde iedereen dolenthousiast. Op het schoolplein werd nog maar over een ding gesproken, velen voelden zich gepasseerd en ruim voor de aanvangstijd waren de eerste (velen extra mooi opgedoft) kokkinnen al gearriveerd. Lokale specialiteiten zoals olijven en foie gras waren onvermijdelijke ingrediënten en in een avond vol eet en drink (ook al vonden ze de buitenlandse wijnkeuze maar zozo) plezier werd Britta (jawel een duitse) met haar ‘Schweinefilet mit Bananen’ unaniem tot grote winnares uitgekozen.

Diep in de nacht vertrokken de laatste gasten, was er nog even opschudding over de (vermeend?) naakte buurman en de volgende dag regende het complimenten. Marianne sliep 2 keer bijna 12 uur als een tevreden baby!

De wind bracht niet alleen Opa en Oma uit Maasbree via Ryanair met zich mee maar ook een nieuwe versie van het wintervirus. En zo lagen de kids voor de tweede keer in een maand plat met veel gesnotter en behoorlijk koorts. Oma en opa stortten zich vol overgave op de verzorging, speelden vele spelletjes en dronken champagne met het feestvarken.

Van Toulouse hebben ze helaas niet heel veel gezien maar een bezoek aan het favoriete restaurant van de kinderen kon uiteraard niet uitblijven.

Een ons onbekend fenomeen stak de kop op. De ‘Vent d’Autan’ (wind van de hoge zee) raffelde met windstoten van tegen 100 km per uur over Toulouse. Er is veel bijgeloof over dit natuurverschijnsel; de wind maakt mensen gek (of geeft ze in ieder geval migraine), er gebeuren meer ongelukken (gelukkig deukte de achterbumper uit zichzelf weer terug) en duurt altijd precies 1, 3 of 5 dagen. Er is ook wetenschappelijk onderzoek dat bewezen heeft dat 37.9% van de mensen minder goed slapen tijdens deze zuid-westelijke wind en het was in ieder geval een feit dat alles wat niet muurvast stond, als een veertje door de tuin vloog. Toen de wind eindelijk ging liggen bleek die ook nog altijd gevolgd te worden door een paar dagen stortregen. Het zwembad is in ieder geval tot aan de rand weer vol en het opwarmen kan beginnen ;-) (14 graden op het moment).

Het idee was simpel doch briljant: Alle kinderen op school kregen een kleurrijke brochure met wel 60 verschillende bloemen, deden met ouders de bestelling, zouden twee weken later hun bloembollen via de school krijgen en 30% van de opbrengst zou voor de school zijn. Het oudercomité onder aanvoering van een gemotiveerde Marianne regelde het allemaal en zo stonden er in onze garage twee grote paletten met (ongesorteerde) bloembollen.

Toen bleek al gauw dat bloembollen best veel op elkaar lijken, dat niet iedereen het even nauwkeurig neemt in deze zuidelijke regionen tijdens het sorteren en dat eenmaal dichtgeknoopte plastic zakjes best moeilijk weer open te maken zijn. Enfin, twee slapeloze nachten en een flink aantal kapotte nagels later kwam het dan toch allemaal weer goed en met tevreden gezichten werd er besloten in de herfst het succes te herhalen.

"Eigenlijk is frans helemaal niet zo moeilijk", zei Anouk pas zo tussen neus en lippen door. Het werd volmondig beaamd door Kevin en zou eigenlijk wel eens kunnen verklaren waarom Anouk zo'n goede zin heeft de laatste tijd. Er wordt drifig bij vriendinnetjes gespeeld, huiswerk wordt met een noodgang afgehandeld en willekeurige vragen in winkels worden zonder problemen beantwoord.

Zo gaat het dus allemaal (bijna) zonder problemen. Deze week hadden we even een dipje. Kevin een dubbele oorontsteking, Marianne weer eventjes wat (bloembollen)rugpijn en Paul mocht overal heengereden worden na de skiblessure. Maar dit weekend ging het allemaal al weer beter. Marianne was druk bezig haar verjaardagsuitnodiging (met dank aan Marianne Boerrigter!) in elkaar te zetten (meer nieuws na 24 maart). Paul hobbelde al weer aardig door het huis en we hadden allemaal erg veel plezier met het kijken naar de bijna 10.000 digitale 'oude' fotos die door de Ipod door elkaar 'geshuffeld' waren.

Verder zijn de verlanglijstjes gemaakt en kan ons verjaardagsseizoen beginnen !

De jaarlijkse traditionele ski-vakantie met de vrolijke vriendjes ging dit jaar naar Arcs2000 in de franse Alpen. Daar was het, in het begin, best mooi weer maar halverwege de week namen de Noorse weergoden het over en ging vooral Paul tenonder aan de enorme hoeveelheden sneeuw.


Toch niet te veel getreurd want het was erg gezellig in ons multi-familiale chalet met spelletjes, gourmet-avonden en zelfs Party & Co (en natuurlijk huisvriend Peter en zijn kornuiten). Ook de terugweg was niet zonder obstakels. Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw met af en toe een gestrande bus en/of auto die omzeild of simpelweg aangeduwd moest worden. Al met al toch een heerlijke week weg met 'belgische' vrienden.

En voor de liefhebbers een 5 minuten durende video-impressie !